بیوگرافی رعنا آزادی ور + عکس

(متولد ۱۷ فروردین ۱۳۶۲ در تهران) بازیگر سینما ، تلویزیون و تئاتر ایران است.وی با بازی در فیلم مارمولک (کمال تبریزی، ۱۳۸۲) فعالیت در سینما را آغاز کرد و با یک سال دوری از سینما با بازی در سه فیلم در سال ۱۳۸۴ موقیعت خود را در سینما تثبیت کرد.رعنا آزادی ور با بازی در فیلم پارک وی (فریدون جیرانی، ۱۳۸۵) برای بار نخست بازی در نقش اول را همراه با نیما شاهرخ شاهی تجربه کرد. او در فیلم درباره الی نقش همسر یکی از زوج های جوان فیلم را بازی می کند که در داستان سه روزه سفر این زوج ها به شمال در گیر است و با بازی در این نقش در سیر داستان هم پای سایر شخصیت های داستان با اتفاقات روبرو می شود.

رعنا آزادی ور بازیگر جوان سینما فعالیت هنری خود را با بازی در فیلم مارمولک کمال تبریزی در سال ۸۲ آغاز کرد او در این فیلم نقش دختری رو داشت که در طی مسیر به همراه مادرش داخل کوپه رضا مارمولک در قطار بود و دیالوگ هایی که در این بین برقرار شد پس از گذشت سال ها هنوز ماندگار است .وی به شدت گزیده کار و محتاط است است و در انتخاب نقش ها دقت کافی را انجام می دهد او در جشنواره فیلم فجر ۹۳ با سه “فیلم خانه دختر”، “داره صبح میشه” و “این سیب هم برای تو “حضور موفقی داشت که در فیلم خانه ی دختر نقش دختری را ایفا می کند که به دلیل سوظن خانواده نامزدش به دوشیزه بودن او مسیر زندگی اش عوض می شود. وی در جشنواره فیلم فجر ۹۴ هم با فیلم خشم و هیاهو چهارمین تجربه کارگردانی هومن سیدی حاضر خواهد شد.

بابک اسکندری گریمور سینما عکسی از تست گریم جنجالی و ترسناک از رعنا آزادی ور در فیلم سینمایی که کارگردان آن هومن سیدی می باشد منتشر نمود.

رعنا آزادی ور بازیگر سینما و تلویزیون با بازی در فیلم مارمولک فعالیت در سینما را آغاز کرد و با یک سال دوری از سینما با بازی در سه فیلم در سال ۱۳۸۴ موقعیت خود را در سینما تثبیت کرد. وی در فیلم درباره الی نقش همسر یکی از زوج های جوان فیلم را بازی می کند که در داستان سه روزه سفر این زوج ها به شمال در گیر است و با بازی در این نقش در سیر داستان هم پای سایر شخصیت های داستان با اتفاقات روبرو می شود.

به تازگی تصویری از “رعنا آزادی ور” بازیگر در فضای مجازی در حال دست به دست شدن می باشد که کاربران با دیدن آن دچار وحشت و ترس می شوند.

گفتنی است؛کارگردانی این فیلم برعهده هومن سیدی می باشد.

رعناآزادی ور بازیگر نقش جملیه در فیلم «محمدرسول الله(ص)» به مناسب اکران عمومی اخرین اثر مجید مجیدی نوشته است:«همکاری با گروهی که در مقیاس جهانی معتبر هستند، برای هر کسی تجربه فوق العاده ای است. شما به عنوان بازیگر وقتی مقابل دوربین فیلمبردار چیره دستی مثل ویتوریو استورارو می روید، نکاتی را تجربه می کنید و می آموزید که بی نظیر است. من این شانس را داشته ام که مقابل دوربین برخی از فیلمبردارهای بزرگ سینمای ایران بازی کنم، اما وقتی پلان های ثبت شده توسط آقای استورارو را می بینیم، بیشتر شبیه تابلوهای زیبای نقاشی هستند. همکاری با این گروه بین المللی که همه با سوابق آنها آشنا هستیم، برای من توامان با ترس و لذت بود.

خداوند را شاکرم که در کارنامه ام با کارگردان هایی همکاری کرده ام که همگی از بهترین های سینمای ایران هستند. اما چیزی که در مورد آقای مجیدی برایم جذاب بود، این بود که ایشان به خوبی می دانستند قرار است هر پلان را چگونه اجرا کنند و در هدایت بازیگران و نحوه دکوپاژ کاملا با آگاهی سر صحنه حاضر می شدند. شیوه هدایت ایشان خیلی شیوه مستقیم و بی دردسری بود، با اینکه در برخی موارد زحمت بسیاری می کشید تا چیزی که مد نظر دارد، به خوبی اجرا شود. تک تک پلان ها با تایید ایشان و حساسیت بسیار فیلمبرداری شد و من به عنوان بازیگر احساس میکردم مدام زیر ذره بین آقای مجیدی قرار دارم و حتی یک حرکت انگشت بی جهت نمی توانم داشته باشم و این بسیار به من احساس امنیت میداد.

فرم لباس هایی که رعنا آزادی ور در جشنواره فجر ۳۳، به تن داشت، اغلب کژوال بود که می توان از آنها در مجامع عمومی نیز استفاده کرد. او البته به نسبت قد بلندش از لباس های کوتاه تری استفاده کرده بود. در این فستیوال، معمولا در هر یک از لباس های آزادی ور بخشی جذاب وجود داشت؛ یا استفاده از پوتین خاص، یا استفاده از مانتویی که روی آن طراحی شده بود. استفاده از خطوط و طرح عمودی به بلندقدتردیده شدن او در این دوره از جشنواره کمک کرده بود. او در این سال با پوشیدن شنل، علاوه بر این که باز راهی جسته بود به بلندقامت تربه نظررسیدن، راهی هم باز کرده بود برای بازیگران حاضر در سال بعد جشنواره؛ استفاده از این شنل، در بین بازیگران حاضر در سی وچهارمین دوره جشنواره فیلم فجر در سال بعد، بیشتر رواج پیدا کرد تا آزادی ور به نوعی جاده صاف کن شنل پوشی در سینمای ایران باشد. پوشش رعنا آزادی ور در پانزدهیم جشن حافظ در اردیبهشت ماه سال گذشته لباسی بود پیچیده که از بخش های مختلفی شامل شلواری گشاد و دامنی با طراحی خاص و بلوز و کت کوتاه روی آن تشکیل شده و در کنار هم قرار گرفتن این لباس ها به گونه ای بود که لایه لایه بودن آن جلب توجه می کرد و شکل متفاوت شلوار و طرح عجیب دامن که قسمت های پایین آن گره زده شده از قسمتهای متمایز کننده ی لباس او به شمار می رفت .

او در جشن حافظ قبلی، لباسی عامه پسند تر به تن داشت. نقطه چشمگیر لباس او مانتوی زرد جلوبازی بود که کنار رنگ مشکی، خودنمایی می کرد.در مراسم اکران فیلم «آگهی تسلیت برای روزنامه»؛ با نقاشی های قدیمی رعنا آزادی ور در اکران فیلم «آگهی تسلیت…» مانتوی فشن و به روزی به تن داشت که دارای طرحی ساده بود اما نقش پارچه لباس طرح گل و مرغ های نقاشی های قدیمی بود؛ همین هم باعث زیبایی لباس شده بود.رعنا آزادی ور در افتتاحیه جشنواره ۳۴، لباسی به تن داشت که شاید صرفا برای این مراسم تدارک دیده بود؛ لباس زیبایی از جنس مخمل و ساتن با رنگ مشکی و آبی که ترکیب مناسبی داشت که اگر برای پوشش بخش زیرین لباس، تمهید بهتری می اندیشید، می شد از آن به عنوان یکی از زیباترین لباس های افتتاحیه نام برد؛ لباسی که بتوان از آن در مراسم های مختلف رسمی استفاده کرد. او در روزهای دیگر جشنواره، روند کژوال پوشی را در پیش گرفته بود که گاه با لباسی عام تر و شیک، و در روزهایی نیز طراحی شده و متفاوت همراه بود. در پوشش او در جشنواره ۳۴ نیز می توان انتخابهایی را دید که کمی جرأت می خواهد.

با نگاهی به شکل پوشش رعنا آزادی ور در مراسم فجر ۳۳، جشن های حافظ و فجر ۳۴، می توان گفت او همیشه سعی در نوعی متفاوت بودن در انتخاب های خود دارد؛ طرح لباس های او معمولا بخشی متفاوت و غیر معمولی را در خود گنجانده است؛ فرمی عجیب یا دامنی غیر معمول با… . حتی این موضوع را می توان در رنگ ها هم مشاهده کرد. در لباس های مشکی او، بخش هایی مانند شال سرخابی یا ساتن آبی یا ترکیب خطوط سفید یا جوراب های بلند طوسی و یا حتی استفاده از ستاره های کوچک روی لباس، حجم مشکی بودن را می شکند و خودنمایی می کند. این حاصل انتخاب های متفاوت رعنا آزادی ور است که در همه استایل هایش می توان مشاهده کرد.

رعناآزادی ور بازیگر نقش جملیه در فیلم «محمدرسول الله(ص)» به مناسب اکران عمومی اخرین اثر مجید مجیدی نوشته است:«همکاری با گروهی که در مقیاس جهانی معتبر هستند، برای هر کسی تجربه فوق العاده ای است. شما به عنوان بازیگر وقتی مقابل دوربین فیلمبردار چیره دستی مثل ویتوریو استورارو می روید، نکاتی را تجربه می کنید و می آموزید که بی نظیر است. من این شانس را داشته ام که مقابل دوربین برخی از فیلمبردارهای بزرگ سینمای ایران بازی کنم، اما وقتی پلان های ثبت شده توسط آقای استورارو را می بینیم، بیشتر شبیه تابلوهای زیبای نقاشی هستند. همکاری با این گروه بین المللی که همه با سوابق آنها آشنا هستیم، برای من توامان با ترس و لذت بود.

خداوند را شاکرم که در کارنامه ام با کارگردان هایی همکاری کرده ام که همگی از بهترین های سینمای ایران هستند. اما چیزی که در مورد آقای مجیدی برایم جذاب بود، این بود که ایشان به خوبی می دانستند قرار است هر پلان را چگونه اجرا کنند و در هدایت بازیگران و نحوه دکوپاژ کاملا با آگاهی سر صحنه حاضر می شدند. شیوه هدایت ایشان خیلی شیوه مستقیم و بی دردسری بود، با اینکه در برخی موارد زحمت بسیاری می کشید تا چیزی که مد نظر دارد، به خوبی اجرا شود. تک تک پلان ها با تایید ایشان و حساسیت بسیار فیلمبرداری شد و من به عنوان بازیگر احساس میکردم مدام زیر ذره بین آقای مجیدی قرار دارم و حتی یک حرکت انگشت بی جهت نمی توانم داشته باشم و این بسیار به من احساس امنیت میداد.